گروه فرهنگی مشرق- این روزها سفارت فرانسه گویا به سرعت درحال فراهم آوردن لشکری از شوالیه‌هاست.لشکری که شاید قرار است آرام آرام از تمرکز بر فرهنگ و تمدن ایرانی-اسلامی کاسته و در جهت اعتلای فرهنگ و هنر فرانسه بکوشند.
شاید آن اوایل که نشان شوالیه مد شده‌بود و بعضی اساتید این نشان را دریافت کردند کسی از پشت پرده نشان شوالیه خبر نداشت. استاد آوازی که معروف است به اجرای مضامین حماسی،عرفانی و میهنی، عجیب ترین و زیرکانه ترین انتخاب فرانسه برای اعطای نشان شوالیه بود . این استاد ایرانی هم که هنوز از ماجرا خبر نداشت و گمان می‌کرد این نشان هم مانند چشم پیکاسو و نشان‌هایی از این دست صرفا اعتبار هنری و تخصصی دارد با کمال ادب و تواضع این نشان را پذیرفت و شوالیه آواز ایران شد.حال آنکه اگر امروز این نشان به او اهدا می‌شد گمان نمی‌کنم حاضر می‌شد در لشکر شوالیه‌ها قرار گیرد.چراکه از اساس چنین ترکیبی غلط و نامتجانس است.شوالیه آواز ایران یعنی سرباز فرانسوی مخالف فرهنگ ایران که حالا برای فرهنگ ایران تلاش می کند و این با هیچ منطقی جور در نمی آید.
البته به این استاد و بعضی دیگر که نمی‌دانستند ماجرا از چه قرار است و شاید خبر نداشتند شوالیه‌ها سربازانی بودند که در جنگ‌های صلیبی مقابل مسلمانان می‌ایستادند ایرادی نیست. به گروهی از اساتید و پیشکسوتان که اغلب آنها به دین و مذهب و میهنشان اهمیت می‌دهند و اگر پشت پرده نشان شوالیه را می دانستند،حاضر نبودند در لشکر شوالیه‌ها باشند.

اما امروز حکایت شکل دیگری به خود گرفته است.این لشکر سازی که بنای آن بر عدم اطلاع ایرانیان و ژست تخصص گرایی فرانسوی ها بوده‌است حالا باید یک‌جایی بشکند و چه‌کسی بهتر از استاد حسین علیزاده می تواند این آرایش ناعادلانه و غیرصادقانه را به هم بریزد.
اما چرا استاد علیزاده؟ چون سفارت فرانسه که این روزها به سرعت در حال پخش نشان شوالیه میان هنرمندان بزرگ ایرانی است چندی پیش اعلام کرد که شوالیه بعدی حسین علیزاده خواهد بود.
خبری که بسیاری از اهالی فرهنگ و هنر ایرانی و علاقمندان موسیقی را نگران کرد و موجب شده است تا آنها با نگرانی به انتظار بنشینند و ببینند که آیا حسین علیزاده تابوی شوالیه شدن را از بین خواهد برد یا خیر؟ آیا او اولین دلاوری خواهد بود که پس از برملا شدن ماهیت این نشان آرایش لشکر فرانسه را به‌هم خواهد ریخت یا خیر؟


همین نگرانی ها نیز باعث شد تا علی رهبری آهنگساز ایرانی دست به قلم شود و برای استاد علیزاده نامه بنویسد.رهبری در این نامه نوشته است:
می‌خواهم طی نامه‌ای به دوست عزیز و هنرمندم جناب آقای علیزاده توصیه کنم که از آنجائی که مقام هنری ایشان به درجه‌ای کاملا استثنایی رسیده٬ ایشان واقعا با هیچ شخصیتی در تاریخ موسیقی ایران قابل مقایسه نمی‌باشد و از آنجایی که سفارت فرانسه این نشان را به‌سرعت کم‌نظیری بین ایرانیان پخش می‌کند و احتمال این می‌رود که این نشان از بزرگی اسم حسین علیزاده به مرور زمان به مراتب کوچکتر جلوه کند٬ ایشان می‌توانند مانند ده‌ها شخصیت بزرگ فرانسوی ازجمله بزرگترین آهنگساز فرانسوی قرن بیستم موریس راول و یا 2 نویسنده و فیلسوف بزرگ فرانسوی٬ ژان پل سارتر و آلبرت کاموس(برنده جایزه نوبل) یا هنرپیشه معروف خانم کترین دونو از دریافت این نشان صرفنظر بکنند
رهبری درست نوشته بود که : به عقیده من این نشان‌ها واقعا مهم هستند و از بابت اهداء آنها به ایرانی‌ها٬ خداوند منان را سپاسگذاریم و خیلی‌ها هم منتظرش هستند اما افرادی کاملا استثنایی هستند که تجلی نامشان چنان جلوه و شکوهی دارد که لقب استاد که در ایران و ایتالیا فراوان است و همچنین لقب شوالیه که فوتبالیست زین الدین زیدان و یا هنرپیشه خانم مرلین دیتریش یا خانم سلین دیون یا خواننده خولیو ایگله سیاس و آقای تئودوراکیس و صدها نفر دیگر نیز که به آنها هدیه شده؛ نمی‌تواند به درخشش نامشان کمکی بکند.


با این احوال حالا همه منتظرند که آیا استاد علیزاده با عدم پذیرش این جایزه دلاور تابوشکن لشکر ایران خواهند بود یا جایزه را پذیرفته و شوالیه فرانسوی ها خواد شد.هرچنددر هردو حالت چیزی از ارزش و اعتبار او کم نمی شود اما درصورت عدم پذیرش این جایزه استاد علیزاده برای همیشه در خاطره آزادمردان ایران اسلامی خواهد ماند .

* کیوان امجدیان